သူ ့ကို သူမ စေတြ ့စဥ္ အခါတုန္းက သူဟာ ရုိးသားတယ္၊ တည္ၾကည္တယ္၊ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္၊
အဲ့ဒီေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါပဲ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ သူမမ်က္လံုးအစံုမွာ ျမတ္နိုးစိတ္အျပည့္နဲ ့ေပါ့၊
သူက သူမရဲ ့အသည္းနွလံုးကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ ့စကားတစ္ခြန္းနဲ ့အနို္င္ယူသိမ္းပိုက္နိုင္ခဲ ့တယ္။
သူ သူမအတြက္ေတာ ့အဲဒီအခ်ိန္ကစလို ့သူဟာ တစ္ကမာၻျဖစ္လာခဲ ့ေတာ့တယ္။
သူရယ္ရင္ သူျပံဳးရင္ သူမအတြက္ "ျပီးျပည့္စံုျခင္း" ဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ သူမ မၾကာခဏအရည္ေပ်ာ္ေလ့ရွိတယ္။
သူမက သူ ့ကို အလြန္ခ်စ္သည္ေလ။ ။
သူ ဟာ သူမအတြက္ေတာ့ သာမန္ေယာက်္ားဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ေသြဖယ္ဆန္ ့က်င္ေနတယ္လို ့သူမျမင္မိခဲ ့တယ္။
ခ်စ္ျခင္း။ ျမတ္နိုးျခင္း။ အထင္ၾကီးေလးစားျခင္း။ အားကိုးျခင္း။ ဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ ့သူမအခ်စ္ကို အမြွန္းတင္ခဲ ့မိတာေပ့ါ။
သူနဲ ့သူမ
လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ ့ခ်စ္သူေတြ ပန္းတိုင္ထိ သူနဲ ့သူမ ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ခဲ ့တယ္။
ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္က စျပီး တစ္သားတည္းျဖစ္သြားခဲ ့တယ္။
လက္ထပ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ေလးပဲ သူ နိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ကရာထူးတိုးလို ့နွစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္နဲ ့သူမကို ထားခဲ ့ရတယ္။
သူမ အတြက္ေတာ့ မိုးျပိဳတာထက္ ဆိုး၇ြားခဲ့တယ္။
သူမမွာ ေျဖသိမ့္စရာဆိုတာ ရွားပါးလြန္းခဲ ့တယ္။
အစမွာေတာ့ သူ သူမဆီ ညေနအလုပ္ဆင္းတိုင္း ဖုန္းဆက္ခဲ ့တယ္။
ညတိုင္းနီးပါး ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာျပီး၊ သူပင္ပန္းသမွ်၊ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပသမွ်၊
သူမကို စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနနဲ ့ရင္ဖြင့္ ေျပာျပေလ့ရွိတယ္။
သူမ သူကို ညတိုင္း ႏွစ္သိမ့္ေဖးမခဲ ့တယ္။
ဒီလိုနဲ ့သူနဲ ့သူမရဲ့ ေန ့ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ ့တယ္။
သူလုပ္သက္တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ သူအိမ္ျပန္ဖို ့ခြင့္ရမွာလား သူမေမးခဲ ့တယ္။
သူမျပန္လာနိုင္ခဲ ့ပါဘူး သူကေတာ့ အလုပ္ေတြ အျပီးသတ္စရာ ရွိေသးတယ္ ဆိုတဲ ့စကားတစ္ခြန္းနဲ ့
သူမဆီက စကားလံဳးေတြကို ဆြံ ့အေစခဲ ့တယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ ့သူ သူမကို ထူထူးဆန္းဆန္း ေမးခြန္းတစ္ခုေမးခဲ ့တယ္။
သူမ ဘ၀ထဲက သူအျပီးအပိုင္ထြက္သြားခဲ ့ရင္ သူမဘယ္လိုခံစားရလိမ့္မလဲ တဲ့။
သူမ ဘယ္လိုခံစားရလိမ့္မလဲ ?
ဒီေမးခြန္းတစ္ခုထဲနဲ ့သူမ ခံစားရဖို ့လံုေလာက္သြားခဲ ့ျပီဆိုတာ သူမသိရက္ခဲ ့ေလသလား။
သူမ သိေနခဲ့သည္ေလ။
သူမ ကိုယ္တိုင္ သူရဲ ့ေျပာင္းလဲမွု မွန္သမွ်ကို ေန ့စဥ္နဲ ့အမ်ွ ရင္ဆိုင္ေနရသူ ၊ ေန ့စဥ္နဲ ့အမ်ွ သူဖုန္းကို ေမွ်ာ္ေနရသူ၊
သူ စာကိုေမွ်ာ္ေနရသူ၊ သူျပန္လာမဲ့ေန ့ကို ေစာင့္ေနရသူ။
သူမ ခဏေတာ့ ျငိမ္သက္သြားခဲ ့တယ္။
သူကုိယ္တုိင္လည္း ခဏ ဆြံ ့အသြားခဲ ့တယ္။
ျပီးမွ သူက သူမကို စတာပါတဲ ့ေလ။
သူမ သိပ္ခ်စ္ရတဲ ့သူ၊
သူက သူမ စိတ္တစ္ခုလုံုး နာက်င္ပ်က္သုဥ္းေလာက္ေအာင္ နင္းေခ်ရက္ခဲ ့ျပီးမွ စတာပါတဲ ့ေလ။
သူုမ သိေနခဲ ့ပါတယ္။ အရာ အားလံုးကို သိေနခဲ ့ပါတယ္။
သိေနတယ္ဆိုတဲ ့စကားလံုး ရဲ ့အဓိပါယ္က ေလးနက္လြန္းပါတယ္။
တစ္စံုတစ္ရာ ဆိုျပီး လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာမလို နုိင္ေလာက္ေအာင္ သူမ သူအေပၚ နားလည္ေနလြန္းခဲ ့တယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာက လူတစ္ေယာက္ကို လံုေလာက္စြာ ေျပာင္းလဲပစ္နိုင္တာ ဒါဟာ ရက္စက္လြန္းတဲ ့ကံၾကမၼာပါ။
အဲ့ဒီညက သူမ ရင္တစ္ခုလံုးပြင့္အက္ေၾကကြဲရေလာက္တဲ ့ အထိ ငိုေၾကြးခဲ ့တယ္။
ေနာက္တစ္ေန ့မနက္မွေတာ့ သူမ သူ ့အတြက္ အေလးနက္ဆံုး အရာတစ္ခု ကို လုပ္ေပးဖို ့ဆံုးျဖတ္နိုင္ခဲ ့တယ္။
သူ ့အတြက္ စာခ်ဳပ္နွစ္ခု သူမ ပို ့ေပးခဲ ့တယ္။
တစ္ခုက သူမနဲ ့သူနဲ ့လက္ထပ္စာခ်ဳပ္၊ လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္ႏွစ္က ရက္စြဲ တစ္ခု နဲ ့ သူ ့လက္မွတ္ နဲ ့သူမ လက္မွတ္။
တစ္ခုက သူအတြက္ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္။ ဒီေန ့ရက္စြဲ နဲ ့သူမလက္မွတ္။
သူ သူမကို ဆံုးရွဳံး လိုက္ရပါျပီ ။ ။
သူမ သူမျမင္နို္င္တဲ ့အေ၀းဆံုးေနရာ တစ္ခုကို ထြက္သြားလုိက္ပါျပီ။ ။
သူမ ရင္ထဲမွာ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနခဲ ့တယ္။
သူမ သူ ့ကို အစြမ္းကုန္ ခ်စ္ျပနိုင္ခဲ ့သည္ေလ။
တကယ္ေတာ့ စာခ်ဳပ္ေတြ။ ပညာတ္ခ်က္ေတြ ၾကားကေန ခ်စ္သူကို စြန္ ့လွြတ္နိုင္တဲ ့ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ ျမင့္ျမတ္လြန္းအားၾကီးပါတယ္။
သူမ သူ ့ကို ဆံုးရွုံးလိုက္ရတယ္။
ဒါဟာ သူမရဲ ့အခ်စ္ကို ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရလိုက္တာပါ။ ။
သူမ သူ့ ့ကို ထာ၀ရလြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ခ်စ္ေနနုိင္သည္ေလ။ ။
အခ်စ္ဆိုတာ နူးညံ့သိမ္ေမြ ့လြန္းလွပါတယ္။ ။
ပိုင္ဆိုင္ေနရရံု တစ္ခုတည္းနဲ့ ပူေလာင္ေနရမယ့္ အစား
ေလွာင္အိမ္တစ္ခုထဲ က ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို လွြတ္ေပးလိုက္နိုင္တာလည္း ဒါဟာ ခ်စ္ျခင္းမည္ပါတယ္။ ။
သူမကေတာ့ သူမခ်စ္ျခင္းကို ထာ၀ရလြတ္လပ္စြာခ်စ္ေနျခင္း လို ့ အမည္ေပးလိုက္တယ္။ ။
သူမကေတာ့ သူမခ်စ္ျခင္းကို ထာ၀ရလြတ္လပ္စြာခ်စ္ေနျခင္း လို ့ အမည္ေပးလိုက္တယ္။ ။
